زبان آینو (ژاپن)
| آینو | |
|---|---|
| アイヌ・イタㇰ | |
.JPG) | |
| زبان بومی در | ژاپن |
| منطقه | هوکایدو |
| قومیت | ۳۰٬۰۰۰ آینو در ژاپن[۱] |
شمار گویشوران | ۱۰ (۲۰۰۷)[۲] |
آینو
| |
| کاتاکانا، لاتین | |
| کدهای زبان | |
| ایزو ۲–۶۳۹ | ain |
| ایزو ۳–۶۳۹ | ain |
| گلاتولوگ | hokk1240[۳] |
زبان آینو (به آینو: アイヌ イタク، به ژاپنی: アイヌ語)، یا به عبارت دقیق‌تر آینو هوکایدو زبانی است که توسط مردم آینو در شمال ژاپن تکلم می‌شود. به دلیل سیاست‌های استعماری دولت ژاپن، تعداد گویشوران زبان آینو در سده بیستم کاهش چشمگیری یافت و امروزه تعداد کمی از افراد می‌توانند به این زبان به صورت روان صحبت کنند. طبق گزارش یونسکو در سال ۲۰۱۱ فقط ۱۵ گویشور روان آینو باقی مانده بود که همگی پیر بودند.
تا سده بیستم زبان‌های آینو علاوه بر ژاپن فعلی، در نیمه جنوبی جزیره ساخالین و توسط جمعیت کوچکی در جزایر کوریل رایج بودند. امروزه فقط آینو هوکایدو در سه گویش اصلی باقی مانده‌است.[۴] واپسین گویشور آینو ساخالین در سال ۱۹۹۴ مرد. آینو هوکایدو یک زبان درخطر به‌شمار می‌رود و تلاش‌هایی برای احیای آن صورت گرفته‌است.
به‌رسمیت‌شناسی
[ویرایش]
دولت ژاپن در ژوئن ۲۰۰۸ تصمیم گرفت بومی بودن آینو را به رسمیت بشناسد.[۴] از سال ۲۰۱۷، دولت ژاپن در حال ایجاد تسهیلاتی است که فرهنگ و زبان آینو را حفظ کند.[۵]
واج‌شناسی
[ویرایش]هجاهای آینو به صورت همخوان-واکه-(همخوان) هستند. البته شماری خوشه همخوانی نیز در آن وجود دارد.
واکه‌ها
[ویرایش]پنج واکه در آینو وجود دارد:
| پیشین | مرکزی | پسین | |
|---|---|---|---|
| بسته | i | u | |
| میانه | e | o | |
| باز | a |
همخوان‌ها
[ویرایش]یازده همخوان در آینو وجود دارد:
| دولبی | لثوی | کامی | نرم‌کامی | چاکنایی | |
|---|---|---|---|---|---|
| انسدادی | p | t | k | ||
| انسایشی | t͡s | ||||
| سایشی | s | h | |||
| خیشومی | m | n | |||
| ناسوده | j | w | |||
| زنشی | ɾ |
منابع
[ویرایش]- ↑ الگو:E08
- ↑ D. Bradley, "Languages of Mainland South-East Asia," in O. Miyaoka, O. Sakiyama, and M. E. Krauss (eds), The vanishing languages of the Pacific Rim, Oxford: Oxford University Press (2007), pp. 301–336.
- ↑ Nordhoff, Sebastian; Hammarström, Harald; Forkel, Robert; Haspelmath, Martin, eds. (2013). "آینو هوکایدو". Glottolog 2.2. Leipzig: Max Planck Institute for Evolutionary Anthropology.
{{cite book}}: Invalid|display-editors=4(help) - ↑ ۴٫۰ ۴٫۱ Martin, K. (2011). Aynu itak. On the Road to Ainu Language Revitalization. Media and Communication Studies. 60: 57-93
- ↑ Lam, May-Ying (27 July 2017). "'Land of the Human Beings': The World of the Ainu, Little-Known Indigenous People of Japan". Washington Post. Retrieved 2017-10-07.
پیوند به بیرون
[ویرایش]
- Literature and materials for learning Ainu بایگانی‌شده در ۱۷ سپتامبر ۲۰۰۸ توسط Wayback Machine
- The Book of Common Prayer in Ainu, translated by John Batchelor, digitized by Richard Mammana and Charles Wohlers
- Institute for the Study of Languages and Cultures of Ainu in سمنی، هوکایدو
- A Grammar of the Ainu Language by John Batchelor
- An Ainu-English-Japanese Dictionary, including A Grammar of the Ainu Language by John Batchelor
- "The 'Greater Austric' hypothesis" by John Bengtson (undated)
- Ainu for Beginners بایگانی‌شده در ۹ دسامبر ۲۰۰۸ توسط Wayback Machine by Kane Kumagai, translated by Yongdeok Cho
- Radio lessons on Ainu language presented by Sapporo TV (به ژاپنی)
- A talking dictionary of Ainu: a new version of Kanazawa's Ainu conversational dictionary, with recordings of Mrs. Setsu Kurokawa
| زبان ملی | |
|---|---|
| زبان‌های بومی | |
| زبان‌های غیر بومی | |
| کریول | |
| زبان اشاره | |
| .svg) | |||||||||||||||||||||